25 oktober 2022
Lifestyle

Waarom associëren we tegenwoordig cannabis met iets dat erg slecht voor je is?

Zoals je in onze vorige blog hebt kunnen lezen, wordt cannabis al eeuwen effectief gebruikt voor gezondheidsproblemen. Jarenlang is cannabis in Amerika medicijn nummer één geweest. In de jaren ’30 kwam hier een einde aan. Maar hoe zit dat precies? Waarom denkt men tegenwoordig aan een slechte drug bij cannabis? In deze blog vertellen we je hoe in Amerika een agressieve antilobby tegen cannabis werd opgezet en hoe de impact hiervan decennia later nog over de hele wereld merkbaar is.

Grote depressie

In 1930 bevond Amerika zich in de grote depressie. Dit was een crisis die ontstond na de beurscrash van 1929. Er was een hoge werkloosheid en enorm veel armoede. De staten in het zuidwesten van Amerika hadden daarnaast te kampen met massa’s Mexicaanse migranten die de grens overstaken. Dit was een gevolg van de Mexicaanse revolutie. Inmiddels was de prohibitionist (= aanhanger van hoge invoerrechten, met het doel de inlandse industrie te bevoordelen; — voorstander van het verbod van verkoop van alcohol.) Harry J. Anslinger, aangesteld als commissaris van het Amerikaanse Federal Bureau of Narcotics (FBN). Prohibitionisten meenden dat het gebruiken van roesmiddelen zoals alcohol en heroïne geen bijdragen leverden aan de ontwikkeling van Amerika. Zij vonden dat deze middelen zoveel mogelijk moesten worden vermeden, of worden afgeschaft. Het probleem dat hieruit volgde was dat de drooglegging van alcohol zorgde voor zware criminaliteit. Moorden, gokken, drugsgebruik, drankhandel en andere criminele activiteiten behoorden nu tot de orde van de dag, het misdaadcijfer in 1921 nam met 24 procent toe. Daarnaast werd alcohol illegaal geproduceerd, waardoor deze vaak erg giftig was. Na bijna 15 jaar werd het verbod opgeheven en was alcohol weer overal verkrijgbaar in Amerika.

Ervaar je wel eens wat meer stress, slechte slaap of wellicht verstoorde darmen?

Body & Mind helpt jou om je innerlijke rust weer terug te krijgen.

Mexicaanse migranten

Voor de prohibitionisten ontstond er een nieuw probleem: cannabis. Reefers, cannabissigaretten zoals wij de joint kennen, werden razend populair. Ze gaven namelijk een prettige roes, waren goedkoop en bijna overal verkrijgbaar. Jazzmuzikanten en acteurs rookte veel cannabis, maar voornamelijk werd het gerookt door de Mexicaanse migranten, die cannabis mee de grens over namen naar Amerika om hier te verkopen. Er vormde zich zo een probleem. Steeds vaker drongen staten in het zuidwesten zoals Texas, California en Arizona bij de overheid aan om iets te doen aan de migrantenkwestie. Door een verbod op marihuana in te voeren zou het probleem met de migranten effectief kunnen worden bestreden dachten ze. Dit vormde een duidelijk ’excuus’ om mensen de toegang tot de VS te weigeren.

De FBN had zich altijd hoofdzakelijk beziggehouden met het bestrijden van harddrugs zoals heroïne en cocaïne. Ansliger kon het gebruik van cannabis zeker niet waarderen, maar met zijn beperkte budget en mankracht vond hij het niet de moeite waard om hierop een verbod te handhaven. Het groeide overigens overal in het wild, hoe moest hij dan de overheid overtuigen om dit kruid te bestrijden? Vanuit het zuidwesten werd de druk door migratie steeds groter, uiteindelijk besloot Anslinger volledig de strijd met Cannabis aan te gaan. Zo verwikkelde dit medicinale plantje in een (politiek) immigratieprobleem.

Agressieve propaganda aanpak

De aanpak van Commissaris Anslinger was heel agressief. Met zijn vorm van propaganda probeerde hij het volk het zogenaamde gevaar van cannabis te tonen. Hij liet er zelfs films voor produceren. De films Assassin of youth, Devils Harvest en Reefer Madness toonde het publiek dat marihuana ‘de rook van de hell is’, ‘de duivels oogst’ en daarnaast toonde ze alle zogenaamde slechte praktijken wanneer onder andere jongeren dit zouden roken. Zo zou Cannabis aanzetten tot onzedige praktijken, waanzin en (zelf)moord.

William Randolph Hearst was een krantenmagnaat die altijd op zoek was naar een sensationeel verhaal. Hij ondersteunde deze propaganda door berichten over Cannabis te publiceren. Deze werden gepubliceerd alsof ze gebaseerd waren op wetenschappelijk bewijs en hiermee zouden ze de ‘waarheid’ van cannabis aan het licht brengen. Zo brachten ze de schokkende verhalen waarin (zwarte) mannen onschuldige witte Amerikaanse meisjes zouden verleiden om perverse handelingen mee te verrichten. Deze misdaad zou een gevolg zijn geweest van het roken van Cannabis. Door middel van deze propaganda ontstond er angst onder de bevolking. Het effect van deze agressieve anti-cannabiscampagne mag niet worden onderschat. Het vooroordeel dat toentertijd is gecreëerd over cannabis is nog steeds voelbaar. Het is dus ook niet gek dat vandaag de dag mensen een negatieve associatie hebben bij cannabis, marihuana of hennep. Zowel niet voor recreatief als medicinaal gebruik. Het zal heel lastig zijn om hiervan af te komen.

Complottheorie

Er wordt vaak gesuggereerd dan de Commissaris van FBN, Anslinger, steun had van machtige personen; krantenmagnaat Randolph Hearst, Familie DuPont en zakenman en bankier Andrew Mellon, later bekend als minister van financiën.

Krantenmagnaat Randolph Hearst verkocht de sensationele verhalen over Cannabis die Anslinger bedacht en verspreidde ze als zoete broodjes. Hij had een aantal houtbedrijven in zijn bezit, waar hout tot pulp werd verwerkt om uiteindelijk papier van te maken. De familie DuPont zat in de biochemische producten en had recentelijk een patent aangevraagd voor ‘nylon’. Dit was toen der tijd een nieuw soort textiel dat het helemaal zou gaan maken. Nylon is namelijk een sterkte synthetische textielvezel dat erg slijtvast is. Een van de grootste investeerders hiervan zou Andrew Mellon zijn. Hij was toen der tijd een van de rijkste en meest invloedrijke mensen in de Verenigde Staten. Hennep kon snel worden bewerkt, zonder al te hoge kosten en had een grote opbrengst per hectare. De goedkope hennep zou voor deze machtige personen een bedreiging zijn. Hennep is namelijk naast goedkoop ook énorm sterk. De vezels van de plant zijn perfect voor ijzersterk, goedkoop textiel. Papier gemaakt van hennep is bestand tegen afbraak en vergeelt niet. Het zou honderden jaren langer goed blijven dan papier op basis van houtpulp. De samenspan van de commissaris van Amerikaanse Federal Bureau of Narcotics Ansliger met de machtige Hearst, DuPint en Mellon is natuurlijk opmerkelijk. Vond de prohibitonist Anslinger die vooral gericht was tegen marihuana echt steun bij deze heren als een toevallige samenloop van omstandigheden? Of was dit omdat zij vezelhennep wilde wegconcurreren voor eigen belang?

Anslingers kracht was het afschilderen van Cannabis tot een zeer gevaarlijk kruid. Het werd afgeschilderd als een ernstig gevaarlijk kruid dat zou aanzetten tot waanzin. Na het arresteren van enkele Hollywoodacteurs kreeg Ansliger de volledige controle, hij bepaalde wat er wel of niet gezegd werd over marihuana. Maar de kracht van zijn anticampagne was het uitvergroten van details. Zo verzamelde hij verhalen bij elkaar die als overeenkomst hadden dat de dader van de meest gruwelijke daden onder invloed was van cannabis. Dit ging om aanranding, verwonding en zelfs moord. Een van de bekendste verhalen is dat van Victor Lata. Een jongen die met een bijl zijn hele familie had uitgemoord en later in het ziekenhuis nog een patiënt vermoorde, voordat hij zichzelf van het leven beroofde. Victor zou volgens Anslinger (ware het af en toe) cannabis roken en zo zag hij dit als bewijs. Zijn boodschap was dan ‘zie je wel, dit is het gevolg van cannabis’. Anslinger liet dit soort verhalen uitvergroten in de kranten en generaliseerde dat iedereen gek zou worden en hetzelfde zou doen bij het roken van cannabis. Deze verhalen zorgde uiteraard voor veel verontrusting en angst bij ouders. De mythe over cannabis was een feit. Jaren later bleek dat het in twijfel werd gebracht of Victor Lacata cannabis gebruikte, er was niet voldoende bewijs. Daarbij leed Victor, iets wat veelvuldig bleek voor te komen in zijn familie, aan een psychose. Het gevaar van cannabis werd gebaseerd op racistische, morele en politieke overwegingen en dus niet op gezondheidsredenen.

Cannabis is jarenlang in Amerika medicijn nummer één geweest. Hier kwam een einde aan vanaf de jaren dertig van de twintigste eeuw, doordat er een agressieve antilobby tegen cannabis werd opgezet. De impact hiervan is nu over de hele wereld nog altijd merkbaar…

Vind je deze blog interessant?

Meld je aan en ontvang als eerste de nieuwe blogs van Body & Mind

Anslinger had naast zijn propaganda een manier bedacht om cannabis te beperken: de Marihuana Taks Act. Wanneer je cannabis teelde, verwerkte, verkocht of aankocht, moest je over een ‘Tax Stamp’ beschikken. Je betaalde zo een groot bedrag aan belasting aan de staat. Deze Taks Stamps waren maar beperkt beschikbaar en je kon deze alleen krijgen wanneer je kon aantonen dat je handelde in cannabis. En eigenlijk was je dan al direct strafbaar, omdat het handelen en bezitten van cannabis niet was toegestaan zónder Taks Stamp, nogal dubbel dus. Voornamelijk artsen die cannabis voorschreven en apothekers die het verkochten werden getroffen door deze Tax Act. De American Medical Association verzette zich dan ook sterk.

Anslinger baseerde zich niet op waarheidsgetrouwde informatie. Hij claimde dat cannabis zou leidde tot verslaving, geweld en overdosering. Deze claims waren nooit goed onderzocht. De wetgevende raadsman van de American Medical Association, Dr. William Creighton Woordward, wees er bovendien op dat de term ‘marihuana’, wat cannabis betekend in Mexicaanse straattaal, niet bekend was bij medici. De invoering van de Tax Act zou dan ook opzettelijk in het geheim gedaan zijn zodat er geen mogelijkheid zou zijn tot bezwaar. Vanaf 1937 werd het telen van Cannabis verboden in de VS.

Een grote tegenstander van Anslinger was Fiorello LaGuardia, de New Yorkse burgemeester. Hij richtte een Comité op en liet een diepteonderzoek doen naar cannabis en zijn effecten. In 1944 werd dit rapport uitgebracht en haalde zo goed als alle beweringen van Anslingers onderuit. Maar dit was te laat, de angst voor cannabis was inmiddels al zo ingeprent dat duizenden jaren medicinaal gebruik van cannabis er niet meer toe deden.

In 1970 werd de Marihuana Tax Act vervangen door de Controlled Substances Act waar cannabis vermeld staat als illegale substantie. Tot de dag van vandaag staat Cannabis (THC) nog steeds op deze lijst, maar hebben sommige staten in de U.S. cannabis legaliseert voor zowel persoonlijk, recreatief of medicinaal gebruik. In Nederland wordt Cannabis gezien als een drug. En deze is verboden in Nederland te bezitten, verkopen of te produceren. Echter heeft Nederland een gedoogbeleid ten aanzien van softdrugs, wat inhoudt dan het OM coffeeshops niet vervolgt voor dit misdrijf zolang ze aan de criteria voldoen.

Ondanks al het onderzoek naar cannabis en al het bewezen tegeldeel, wordt cannabis nog steeds in een adem genoemd met drugs zoals XTC. De agressieve anticampagne van Anslinger heeft extreme gevolgen gehad voor cannabis. Hoewel het psychoactieve effect van cannabis zeker niet mag worden onderschat, zou de waarde van deze medicinale plant ook niet mogen worden onderschat.

Vandaag de dag zetten steeds meer medici, onderzoekers en politie zich in voor het aanpassen van de wet rondom cannabis. Nederland heeft jarenlang vooropgelopen met zijn beleid waarin cannabis gedoogd werd, maar tegenwoordig lopen we zeker niet meer voor. Steeds meer landen wereldwijd legaliseren cannabis voor zowel medisch als recreatief gebruik. In tegenstelling tot conventionele medicijnen is cannabis niet-toxisch en kan het ons, net als in de vorige eeuwen, veel bieden. Langzaam maar zeker, breekt het vooroordeel om Cannabis af en zullen we weer gebruik kunnen maken van de vele (medische) voordelen die deze plant ons bied.

Bronnen